Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Ορυχείο ή Νεκροταφείο Ποια η διαφορά;




Αυτό αποδεικνύεται ότι ήταν και είναι το όνειρο των πολιτικών και οικονομικών «αρχόντων» μας για την Ελλάδα. μόνο τέτοιου είδους όνειρα μπορούν αν έχουν αυτές οι βδέλλες που εποπτεύουν την χώρα μας με το άγρυπνο φιδίσιο βλέμμα τους και τα ντόπια ελληνόφωνα κολαούζα τους. Μια χώρα ένα ατέλειωτο ορυχείο που για να λειτουργήσει με το μικρότερο δυνατό κόστος, προς όφελος των ξένων βδελών που μας απομυζούν, νομοθετούνται αντιπεριβαλλοντικοί νόμοι. Ας πούμε μόνο η Ελλάδα δεν έχει απαγορέψει το κυάνιο για την για την διεργασία χρυσού. Προφανώς, αυτή την οδηγία είχαν τα κολαούζα για να μπορούν οι καναδικές βδέλλες να εξορίσουν με άνεση όσο χρυσό θέλουν, με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος.

Ένα ατέλειωτο νεκροταφείο θα είναι η Ελλάδα σε είκοσι χρόνια, εάν συνεχιστεί η αποικιοκρατική αυτή πολιτική. Μια χώρα γεμάτη τεράστιες τοξικές τρύπες, χωρίς χλωρίδα, χωρίς πανίδα, με μολυσμένες θάλασσες και υδροφόρο ορίζοντα. Οι πετρελαιοπηγές που θα ξεπηδούν σε λίγο σαν τα μανιτάρια στις θάλασσές μας, όπου μην απατάσθε, λαθρομετανάστες θα δουλεύουν σε αυτές για ένα κομμάτι ψωμί και όχι ιθαγενείς γιατί θα θεωρούνται επικίνδυνοι και δυνητικοί τρομοκράτες, θα τροφοδοτούν με πετρέλαιο, αέριο και μεταλλεύματα την Ευρώπη και όχι μόνο. Μόνο που εμείς θα ξεπαγιάζουμε το χειμώνα, γιατί δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε για την παροχή ενέργειας στα σπίτια μας. Μόνο λίγοι πλούσιοι θα μπορούν. Άλλωστε μόνο εκείνοι θα ζουν πάνω από τα 30, αφού θα είναι οι μόνοι που θα μπορούν να αγοράσουν καθαρό εμφιαλωμένο νερό. Το καθαρό νερό των πηγών της Ελλάδος, ακόμη και της βροχής (όταν δεν είναι κι αυτή μολυσμένη και τοξική) θα έχουν μόνο οι βδέλλες δικαίωμα να το εκμεταλλεύονται. Εμείς οι υπόλοιποι θα πίνουμε μολυσμένο, μεταλλαγμένο νερό, και θα φυτοζωούμε. Τα παιδιά μας θα μαθαίνουν μόνο απλή γραφή και ανάγνωση, μόλις και μετά βίας για να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν εντολές. Ας μην ξεχνάμε ότι η ανώτερη μόρφωση μόνο οδηγεί σε επανάσταση. Όσα δεν πεθάνουν από την ασιτία. Εμείς οι πολίτες της υποεπαρχίας που θα αλλάζει χέρια ανάλογα με το ποιος αποικιοκράτης θα τη διεκδικεί, έτσι θα ζούμε. Θα ευχαριστούμε τα αφεντικά μας για την δουλίτσα που θα έχουμε, θα αδιαφορούμε στα εκκατομύρια των ανέργων γύρω μας και θα σερνόμαστε κάθε βράδυ σε ένα δωμάτιο με καμιά δεκαριά ακόμη συγκάτοικους στην τρέλα και θα ονειρευόμαστε την ανάπτυξη που δεν ήλθε και δεν θα έλθει ποτέ.

Νομίζετε ότι είναι αστείο. Ότι είναι φανταστικό το σενάριο αυτό. Μια ματιά στις Σκουριές της Χαλκιδικής είναι αρκετή. Οι περισσότεροι θα εξακολουθούσαν να μη γνωρίζουν τίποτα για το τι συμβαίνει στις Σκουριές (και που θα επεκταθεί σαν γάγγραινα παντού), εάν κάποιοι κύριοι δεν έβαζαν φωτιά στις εγκαταστάσεις του εκεί Νεκροταφείου. Πολλοί, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όλο αυτό είναι μια ενόχληση που δεν τους αφορά. Αυτό αγαπητοί μου είναι το αστείο.

Μια χώρα που θα μπορούσε να είναι ένα ατέλειωτο Πανεπιστήμιο και να πουλάει πνεύμα εισπράττοντας πνευματικά δικαιώματα, καταντά ένα ατέλειωτο ορυχείο. Ένα ατέλειωτο νεκροταφείο. Πολλές φορές αναρωτιέται κανείς.. Τι πρέπει να γίνει για να καταλάβουν οι πολλοί, ότι δεν θέλουν χρήματα, δεν θέλουν τα σπίτια μας. Ούτε μόνο το χρυσάφι, μαύρο και κίτρινο που τραβά τα φίδια σαν μαγνήτης. Θέλουν να υποφέρουμε. Θέλουν εν τέλει τις ζωές μας. Τέτοιο είναι το μίσος των βδελλών και των κολαούζων τους που δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι κύριοι, αφού πρώτα θα έπρεπε να έχουν γίνει άνθρωποι. Όμως δεν είναι. Σαν τους βρυκόλακες τρέφονται κυριολεκτικά και μεταφορικά από τον φόβο μας, από τον πόνο και την απελπισία μας. Πότε θα καταλάβουν όλοι, ότι αυτό που θέλουν είναι να μην υπάρχουμε;

Νίκη Δαναών



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου