Ολύμπια Σκέψη – Κρόνια νοοτροπία

Ζούμε σε έναν κόσμο που λειτουργεί ενάντια σε όλους τους νόμους της φύσης. Συστρέφεται, διασπάται και καταστρέφεται παγκοσμίως, αφού στηρίζεται σε έναν τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς που ενώ προπαγανδίζεται ως πολιτικώς ορθός και ενδεδειγμένος, δεν είναι παρά μόνο ο απόηχος μιας νοοτροπίας που οι πρόγονοί μας, πολέμησαν μόνοι ενάντια του, όταν η υπόλοιπη ανθρωπότητα βύζαινε ακόμη το δάχτυλό της. Ο αρνητικός αυτός απόηχος συχνά επανέρχεται σε διάφορες περιόδους του ταξιδιού στον χώρο και στον χρόνο που διανύει το ανθρώπινο είδος, φτάνει στο αποκορύφωμα του και μετά διαλύεται από μόνος του, ώσπου να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα από τους εκπροσώπους και τους συμμετέχοντες της Ολύμπιας σκέψης.

Η Κρόνια νοοτροπία προπαγανδίζει πάντοτε ενάντια στους πολέμιους της, τους συμμετέχοντες στην Ολύμπια φιλοσοφία, τις Αρχές και τις Αξίες που αποτέλεσαν τη μαγιά, κάθε φορά που χάναμε τα πάντα επειδή αποφασίζαμε συνειδητά να πολεμήσουμε με τέτοια αυταπάρνηση τους Κρόνιους που προτιμούσαμε, να χαθούμε κι εμείς μαζί τους, παρά να τους αφήσουμε να βασανίζουν το ανθρώπινο είδος, ότι κι αν άξιζε ή αξίζει αυτό. Θυσιάζαμε πάντοτε τα πάντα, περιουσίες, γραφές και πολιτισμούς, το αίμα μας το ίδιο για έναν και μόνο λόγο. Για να δώσουμε μια πιθανότητα στην ανθρωπότητα να απελευθερωθεί από τον Κρόνιο τρόπο ζωής και να ζήσει σύμφωνα με των Ολυμπίων τα διδάγματα. Για την δυνατότητα της εξύψωσης του ανθρώπου και την πιθανότητα της προόδου του, στην ελπίδα για μια μέλλουσα προσέγγιση της ανθρώπινης ψυχής στο θείο και την εν τέλει θέωση της.

Πολεμήσαμε για την ελπίδα και πληρώσαμε βαρύ τίμημα γι’ αυτό. Λίγοι από εμάς επέζησαν στην προηγούμενη ύστατη, μεγάλη αναμέτρηση, τίποτα άλλο για βοήθειά μας στον αγώνα για επιβίωση, παρά μόνο το αίμα μας. Επιζώντες μιας εποχής που χάθηκε μετά τις μάχες που άλλαξαν την ροή του κόσμου για πάντα. Κι όμως. Εμείς, οι επιζώντες ξαναγεννηθήκαμε και γεννήσαμε, καταγράψαμε, ερευνήσαμε και αναπτύξαμε ξανά σκέψη. Πάντα σύμφωνα με τις Ολύμπιες διδαχές. Χτίσαμε ξανά, μεγαλιθικές καστροπολιτείες, λαξέψαμε μάρμαρα, ναούς και Ακροπόλεις σε πολιτείες που η λάμψη τους αποτελεί έκτοτε το άπιαστο όνειρο μας. Μιλήσαμε για ψυχή και πνεύμα, αρετές και αξίες. Καθορίσαμε αρχές και θέσαμε τον πήχη σε εκείνο το σημείο που η ανθρωπότητα μπορεί να φτάσει. Ακόμη δεν το κατάφερε. Και το γνωρίζει. Επειδή υπάρχουμε ακόμη, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες μνησικακεί εναντίον μας, καθώς η ύπαρξή μας τους το θυμίζει.

Οι Ολύμπιες Αρετές της Ελευθερίας, της Σωφροσύνης, της Δικαιοσύνης και της Ανδρείας που υπερασπιστήκαμε, γέννησαν τα πάντα και αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελέσουν στο μέλλον, τον πυρήνα της ελεύθερης ανθρωπότητας, ενάντια στην Κρόνια νοοτροπία που είναι γραμμένο στ’ αστέρια να χάνει πάντα τους πολέμους.

Ο κύριος λόγος της προδιαγεγραμμένης έκβασης του πολέμου υπέρ των Ολυμπίων δεν είναι άλλος από την ίδια τη φύση και των δύο. Η φύση της Ολύμπιας σκέψης, είναι αυτή που γεννά και δημιουργεί, ενώ η φύση της Κρόνιας είναι πάντοτε αυτή που παίρνει στα χέρια της το γέννημα της πρώτης και τερατουργεί. Ενώ ο πυρήνας της ελεύθερης σκέψης είναι ίδιος σε όλες τις εποχές, ο πυρήνας της δεύτερης μεταβάλλεται κάθε φορά σύμφωνα με την ποσότητα του φθόνου ενάντια στην πρώτη. Η ποίηση ενάντια στην παραποίηση που παρουσιάζεται σαν μινιμάλ μόδα. Η δημιουργία απέναντι στην καταστροφή που μοιάζει με πρόοδο αδιαφορώντας για το που μπορούν να φτάσουν τα σχεδιαγράμματα ανάπτυξης. Πόσο πια θα ανεβούν αυτές οι μετοχές κι αυτοί οι δείκτες των αγορών; Η αλήθεια μπροστά στο ψέμα που όμως παρουσιάζεται σαν κάτι λογικό. Το αριστούργημα ενάντια στο τερατούργημα που βαφτίζεται μοντέρνα τέχνη. Η γέννηση ενάντια στην τερατογέννεση που την πουλούν για τεχνολογία.

Εάν δεν το έχετε ακόμη συνειδητοποιήσει, η Κρόνια σκέψη, δεν είναι παρά μόνο αντίλογος. Δεν έχει Λόγο. Αυτό είναι το νόημα του διαβόλου που είναι ο πιο πιστός, αφού έχει δει τον Θεό και γνωρίζει και την ύπαρξή του και την δύναμή του. Αυτό είναι το νόημα της πτώσης του, αφού η αλαζονεία και ο φθόνος τον οδήγησαν στο σκοτάδι, μακρυά από το φως, υποχθόνια να παραποιεί με διεστραμμένη προσήλωση και ικανοποίηση την αρχική δημιουργία και Λόγο, να μιμείται τη Φωνή, αφού δεν έχει δική του. Γι’ αυτό, όσο πιο γλυκιά η φωνή που ακούτε, τόσο περισσότερο να φοβάστε και να κρύβεστε. Όταν η Φωνή έρχεται στ’αυτιά σας τρομερή και μια βια μετράει τη γη, τότε να βγαίνετε. Τότε μόνο ο Λόγος είναι ο αληθινός.

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι Κρόνιοι βρίσκονται πίσω από τους πάντες και ελέγχουν τα πάντα. Μικρά ανθρωπάκια χωρίς προσωπικότητα, ατομάκια γλοιώδους φύσης και κυρίως συμπεριφοράς, εισπράκτορες του κλότσου και του μπάτσου των αληθινών ανθρώπων, έχουν γίνει πράκτορες τους κι έχουν εισχωρήσει παντού. Μόνο κοντά στους Κρόνιους νιώθουν ότι έχουν αξία τέτοιες υπάρξεις. Οπότε, οι κακοί φαντάζουν να νικούν κατά κράτος κι έχουν καταφέρει σχεδόν τους πάντες να το πιστεύουν, γι’ αυτό και η ηττοπάθεια και η αδράνεια των κοινωνιών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο σκεπτόμενο και πληροφορημένο κόσμο. Πληροφορημένο όμως από ποιους; Μήπως όλος αυτός ο βομβαρδισμός πληροφοριών δεν είναι τίποτα άλλο από την προπαγάνδα της υποτιθέμενης αληθινής νίκης τους;

Είναι όμως αυτή η αλήθεια; Aλήθεια, όσοι διεκδικούν ελευθερία, δικαιοσύνη και παιδεία, έναν καλύτερο τρόπο διαβίωσης, από την Ιαπωνία έως την Αλάσκα, τι ακριβώς ζητούν; Αυτές είναι Ολύμπιες Αρχές. Δεν είναι Κρόνιες και το γνωρίζουν περισσότερο από τον καθένα οι ίδιοι οι Κρόνιοι. Κρόνιες είναι οι συμπεριφορές αυτών που υπόσχονται τις πρώτες μέσα από πολιτικές που και αυτές στηρίζονται σε τι άλλο; Μα στις ανωτέρω αρχές. Ολύμπιες Αρετές συγκρούoνται με τους σκιώδεις εκμεταλλευτές τους αυτούς της Κρόνιας νοοτροπίας από την αριστερή μέχρι τη δεξιά πτέρυγα του κάθε κοινοβουλίου. Μεγάλες Ιδέες που τις χρησιμοποιούν οι Κρόνιες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις προς όφελος τους. Εκεί είναι που παίζεται πλέον το παιχνίδι σε καιρούς ειρήνης. Άρα, ποιος κερδίζει;

Στις μέρες μας, Αξίες όπως αυτή του σεβασμού της διαφορετικότητας, φοριούνται σαν τις μάσκες σε ένα καρναβάλι Κρόνιας παρά φύσει επιβολής με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιεί η Νέα Τάξη Πραγμάτων τους ομοφυλόφιλους και διάφορες μειονότητες, παρελαύνοντας τους σαν περιφερόμενο τσίρκο ή ζωολογικό κήπο στις κεντρικές λεωφόρους των μεγαλουπόλεων της Δύσης. Εάν η Νέα Τάξη σεβόταν την διαφορετικότητα ως Ολύμπια αρχική έννοια, θα σεβόταν και την πολιτιστική κληρονομιά και το δικαίωμα ανεξαρτησίας και αυτοδιάθεσης των εθνών και θα αντιτίθετο στην «ομογεννοποίηση» και «παστερίωση» των ανθρώπων, δεν θα την μεθόδευε. Αν σέβονταν οι Κρόνιοι τους ανθρώπους, δεν θα έκαναν πειράματα επάνω τους πάσης φύσεως και παραφύσεως, δεν θα τροποποιούσαν γενετικά τους σπόρους και τις τροφές, δεν θα επέβαλαν Κρόνιους νόμους και κανονισμούς με την επίφαση Ολύμπιων Ιδεών.

Οι άνθρωποι, επιρρεπείς όπως είναι σε κάθε τύπου υποβολή και επιβολή, αποχαυνώνονται και ξεχνούν, ότι κάποτε, κάποιοι πολέμησαν γι’ αυτούς, για το δικαίωμα τους στην ελευθερία και την εξέλιξη. Αυτοί που πολέμησαν οικειοθελώς για να μην ζουν οι άνθρωποι ως βορά στα νύχια των παιδιών του Κρόνου, για να τους προστατέψουν και να τους δώσουν χρόνο να μεγαλώσουν και να ωριμάσουν, μαστιγώνονται αλύπητα, κατηγορούνται, ως «κλέφτες» και «τρομοκράτες» (αγαπημένες ταμπέλες για τους εχθρούς των Κρόνιων) «φοροφυγάδες» κι «απατεώνες». Έτσι αντιμετώπιζαν και οι Τούρκοι τους μαχητές της ελευθερίας των Ελλήνων. Για άλλη μια φορά οδηγούνται στον χαμό, εξαθλιώνονται και γεννοκτονούνται. Γιατί κουράστηκαν να πολεμούν για να είναι κάποιοι άλλοι ελεύθεροι.

Τώρα που κάποιοι κουράστηκαν να πολεμούν για εσάς, όπως πολέμησαν κάποτε κάποιοι σε κάποιες Θερμοπύλες, επιτιθέμενοι να σκορπούν τον «τρόμο» στα περσικά στρατεύματα, αλλά και πιο πριν από αυτή την εποχή και πιο μετά σε νεότερες εποχές; Πως αισθάνεστε που νιώθετε στον σβέρκο σας την ανάσα του κακού; Πως νιώθετε, έχοντας πάνω σας και γύρω σας τις κάμερες από το «Μάτι που τα βλέπει Όλα» και σας αντιμετωπίζει όλους ως πιθανούς τρομοκράτες και κλέφτες που απειλούν την εξουσία του και την περιούσια του;

Όμως μη γελιέστε και οι μεν και δεν, ο πόλεμος δεν τέλειωσε ακόμη. Όσοι έχουν επιβιώσει τόσες φορές στο παρελθόν, θα επιβιώσουν και τώρα.

Νίκη Δαναών