Νέα Πολιτεία

Δημιουργώντας μια νέα Πολιτεία

 

Επαγγελματίες πολιτικοί. Η πηγή του κακού στη διαπλοκή και στη σκόπιμη και στοχευμένη ασυνέχεια του συστήματος του καταρρέοντος κράτους που μέσα του κοπιάζουμε, αγανακτούμε κι αγωνιζόμαστε πάντα χωρίς αποτέλεσμα. Γιατί το σύστημα έχει άπειρες δικλείδες ασφαλείας με ένα και μοναδικό σκοπό. Να μη χάσουν τη θέση τους στο πολιτικό προσκήνιο οι επαγγελματίες πολιτικοί και ο περίγυρός τους. Για να το κατορθώσουν αυτό, πούλησαν και πουλούν την ψυχή τους σε επιχειρηματίες, πολυεθνικές και σέχτες ακόμη και στον διάβολο τον ίδιο όταν χρειάζεται. Μόνο που δεν έμειναν εκεί. Πούλησαν γη και ύδωρ κι εμάς ως είλωτες στη νέα τάξη πραγμάτων που μας θέλει υπάλληλους και  καταναλωτές στις ίδιες πολυεθνικές και πολυκαταστήματα σε τιμή ευκαιρίας και σε συνθήκες δουλείας.

Κι όλα αυτά για να μη χάσουν αυτοί το επάγγελμά τους. Στις τελευταίες εκλογές κατά τις οποίες εισήλθαν στη βουλή άνθρωποι μη επαγγελματίες, δέχθηκαν τον χλευασμό και την απόρριψη επειδή δεν έχουν χρυσοπληρώσει από κρατικά κονδύλια image makers για να τους μεταλλάξουν. Εκεί φτάσαμε, να μην αναγνωρίζουμε, έστω κι αν διαφωνούμε, αυτόν που με τον αγώνα του κατόρθωσε να φτάσει σε ανώτερο αξίωμα. Να μην δεχόμαστε αυτόν που παρουσιάζεται με το αυθεντικό του πρόσωπο και τον διαφορετικό τρόπο σκέψης του.

Τι θα γινόταν όμως αν κατανοούσαμε πλήρως ότι δεν τους χρειαζόμαστε; Ότι δεν χρειάζονται επαγγελματίες για να κάνουν την δουλειά για την οποία όχι μόνο τους πληρώνουμε, αλλά κλέβουν και ασύστολα το κράτος, μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους και τους ρουφιάνους τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν τους χρειαζόμαστε.

Τι θα γινόταν αν δημιουργούσαμε μια νέα Εκκλησία του Δήμου; Όπου η έννοια της δημοκρατίας δεν θα ήταν αυτή της ασυδοσίας και της οχλαγογίας, αλλά αυτή του κρατεού Δήμου. Έχουμε έναν κρατεό Δήμο, μια κρατεή Πολιτεία; Όχι, γιατί το σύστημα έχει πολλά πλοκάμια και οι επαγγελματίες του είδους έσυραν το καράβι στην ξέρα για να μη χάσουν τις «καρέκλες» τους και συνεχίζουν να του ανοίγουν τρύπες χωρίς τελειωμό, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι το τέλος έρχεται. Τα πάντα καταρρέουν. Ούτε αυτοί θα γλιτώσουν. Καιρός να δημιουργήσουμε ένα νέο πολιτικό σύστημα.

Τι θα γινόταν αν ζούσαμε και σκεφτόμασταν χωρίς αριστερά, χωρίς δεξιά. Μοναρχία, ολιγαρχία, δημοκρατία με όλα τα παρακλάδια τους και όλες τις παραφυάδες τους, όλα τα δοκιμάσαμε. Όλα πειράματα δικά μας που ξέφτισαν στο πέρασμα των αιώνων από τη δική μας κακομεταχείριση.

Τι θα γινόταν αν με τυχαίους κλήρους επιλέγονταν οι άνθρωποι που θα έλεγχαν τη νομοθεσία στη χώρα; Το κοινοβούλιο αυτό κάνει, νομοθετεί. Όταν υπάρχουν επαγγελματίες νομομαθείς, δικαστγικοί και οικονομολόγοι που γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενο, για ποιο λόγο πρέπει να πληρώνουμε πολιτικούς; Αφού κι εκείνοι στέλνουν τους νέους νόμους στους αρμόδιους για να τους εγκρίνουν, τους οποίους με τη σειρά τους ελέγχουν μέσω της διαπλοκής δεν τους αφήνουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Οι αρμόδιοι νομικοί μπορούν να ελέγχονται από τυχαία επιλεγμένους πολίτες των οποίων αμφότεροι οι γονείς θα είναι Έλληνες, ούτως ώστε να μην υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα και συναισθηματικοί δεσμοί με άλλες χώρες. Δεν θα πρέπει να είναι με οποιονδήποτε τρόπο δημόσιοι λειτουργοί, ενώ θα πρέπει να εκπροσωπούν όλες τις κοινωνικές τάξεις και κάθε χρόνο θα αλλάζουν για να κληρώνονται άλλοι.

Σε αυτούς θα μπορούν να συμπεριλαμβάνονται και Έλληνες της διασποράς, επίσης με αμφότερους τους γονείς τους Έλληνες και που να μην έχουν ή είχαν θέση σε κρατικές υπηρεσίες των χωρών που ζούν. Δεν είναι δυνατόν να αναμένουμε ή ακόμη και να απαιτούμε από τους Έλληνες της διασποράς την αρωγή τους και να μη συμμετέχουν στο νέο Κοινό των Ελλήνων.

Σε αυτό το νέο κέντρο λήψεων αποφάσεων θα πρέπει να συμμετέχει με εκπροσώπους του και ο στρατός. Ποτέ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο ένας πολιτικός, ο οποίος πολλές φορές δεν έχει καν υπηρετήσει ή το έχει κάνει εικονικά, μπορεί να γίνει υπουργός άμυνας και να έχει λόγο σε θέματα για τα οποία εξακριβωμένα δεν έχει ιδέα, παρά μόνο όπως έχει αποδειχθεί για να οικειοποιηθεί κονδύλια για την ασφάλεια της χώρας. Για να καταντήσει τον στρατό ένα ξέφραγο αμπέλι με παλιοσίδερα. Σε θέματα ασφαλείας θα πρέπει εκείνοι να προτείνουν νόμους και να επιβλέπουν τη σωστή νομοθεσία και εφαρμογή των νόμων πάνω σε τέτοια ζητήματα. Ο στρατός χρειάζεται αναγέννηση μαζί με το υπόλοιπο κράτος.

Οπότε έχουμε τους «ειδικούς» από τη μία πλευρά, τους πολίτες και τον στρατό να τους ελέγχουν από την άλλη. Το κάθε τμήμα του Κοινού θα ελέγχει το άλλο.  Το τμήμα των πολιτών δεν θα μπορεί να εκλέγεται ξανά το ίδιο, ούτως ώστε όσο γίνεται περισσότεροι Έλληνες να συμμετέχουν στη διαδικασία. Τα άλλα δυο τμήματα θα ελέγχονται από τους πολίτες και θα εκλέγονται ή επανεκλέγονται ανάλογα με την προσφορά τους και την αξία τους. Όλων τα οικονομικά, καθώς και των οικογενειών τους θα ελέγχονται πριν και μετά τη θητεία τους. Οι Πολίτες-Επόπτες θα επιλέγονται βάσει κρητηρίων όπως το να είναι γόνοι Ελλήνων, το μορφωτικό επίπεδο και την ηλικία τους (για να υπάρχει πνευματική διαύγεια και σκέψη), όπως επίσης το εισόδημά τους δεν θα πρέπει να υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο όριο, ούτως ώστε να μην λαμβάνονται αντεθνικά και αντιλαϊκά μέτρα. Ο σκοπός τους θα είναι να εποπτεύουν την νομοθεσία και την εφαρμογή της και όχι η επαγγελματική τους αποκατάσταση. Θα επιστρέφουν στις εργασίες τους όταν θα τελειώνει η θητεία τους. Σε περίπτωση που ένας νόμος αποβεί ζημιογόνος για το έθνος και το κράτος, θα πηγαίνει ο λογαριασμός στο σπίτι αυτών που είχαν και προώθησαν την ιδέα.

Με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες δεν θα θεωρούν πλέον το κράτος απέναντί τους εχθρικό και ληστρικό και δεν θα έπρατταν ενάντια στην πολιτεία αφού θα συμμετείχαν έμπρακτα σε αυτή. Ο οποιοσδήποτε που δεν είχε ή έχει κάποια θέση ως δημόσιος λειτουργός με ηλικία από 30 έως 65 ετών θα μπορούσε να συμμετάσχει στην επόμενη κλήρωση. Θα ήταν τιμή για τον οποιονδήποτε, αλλά και για την οικογένειά του να επιλεγεί και ο καθένας θα πρόσφερε μέσα από την ιδιότητά του και τα ταλέντα του. Όσοι αναδεικνύονται με κάποιο ταλέντο στα κοινά, εφόσον το επιθυμούν θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτά μέσα από κάποιο αξίωμα που δεν θα είναι περιορισμένης θητείας.

Στα σχολεία θα μπορούσε να γίνει ξεχωριστό μάθημα, ούτως ώστε να γίνει βίωμα ότι ο καθένας θα μπορούσε να συμμετέχει σε αυτό το Κοινό. Οι Έλληνες θα αναδιαμόρφωναν την παιδεία τους στο οικογενειακό περιβάλλον, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, όπου κι αν βρίσκονται ανά την υφήλιο με βάση αυτό το σύστημα, ούτως ώστε ο οποιοσδήποτε εκλεγμένος να είναι έτοιμος να δώσει τα μέγιστα εφόσον επιλεγεί. Σε είκοσι χρόνια το πνευματικό και διανοητικό επίπεδό των Ελλήνων, αλλά και άλλων λαών που θα μπορούσαν να εφαρμόσουν το ίδιο σύστημα θα έχει εκτοξευθεί. Γιατί να μην το δοκιμάσουμε; Στην πορεία μπορεί και σίγουρα θα χρειαστεί πρόσαρμογές και αναβαθμίσεις. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Δεν είναι απαραίτητοι. Ηγέτες δεν υπάρχουν πια κι αν εμφανιστεί κάποιος, να είστε βέβαιοι ότι θα φροντίσουν να τον εξαφανίσουν. Άρα είναι επικίνδυνοι και πλέον άχρηστοι. Αχρήστευσαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους και εμπόδισαν την εξέλιξή μας. Το είδος τους πρέπει να εξαφανιστεί.

Το νέο Κοινό θα μπορούσε να στεγαστεί σε ένα χώρο που θα είναι κυκλικός. Να μην υπάρχει αριστερά και δεξιά, παρά μόνο Έλληνες. Θα μπορούσε να είναι κενό από πάνω, με ένα γυάλινο θόλο για να μπορεί ο ήλιος και να φωτίζει τους εκλεγμένους. Όλα κάτω από το φως του ήλιου.

Το νέο Κοινό θα μπορούσε να δέχεται πολίτες ή ομάδες πολιτών που να εναποθέτουν τα προβλήματά τους και να εγείρουν νέα ερωτήματα για να λαμβάνονται υπ’ όψιν της νομοθεσίας. Το έκαναν αυτοκράτορες, βασιλιάδες και δικτάτορες. Μόνο οι νέοι σοσιαληστές επαγγελματίες δημοκράτες πολιτικοί δεν έχουν ανοιχτές τις πόρτες για τους πολίτες. Εκεί θα μπορούσαν να συνδράμουν, εφόσον το επιθυμούν οι Άξιοι που θα αναδεικνύονται μέσα από το Κοινό ή τη γενική τους συμμετοχή στα κοινά.

Στην αρχή θα γίνουν λάθη και γκάφες. Στην αρχή δεν θα είναι όλοι έτοιμοι να αποδεχθούν τη νέα πραγματικότητα. Η κομματική λογική έχει εισχωρήσει τόσο βαθειά στη νοοτροπία μας που ίσως αρχικά να πρέπει να εκλέγονται μόνο οι νεότεροι. Πολλοί δεν θα είναι άξιοι ή θα είναι απαίδευτοι σε αυτή τη νέα πραγματικότητα και πρακτική. Θα υπάρξουν και πολλοί που θα πολεμήσουν αυτή τη νέα προσπάθεια, επειδή είναι βολεμένοι στην παρούσα κατάσταση. Θα έλθουν νέες ιδέες να προστεθούν. Όμως η Ελλάδα περνάει μια εξαιρετικά σκληρή μεταβατική περίοδο, κατά την οποία όμως έχει την δυνατότητα να μπει σε μια νέα εποχή όπου θα πρέπει να οικοδομήσει μια νέα Πολιτεία. Εάν μετά από αυτή την κρίση, παραμείνουν οι ίδιοι πολιτικοί ή τα παιδιά τους σε αυτό το ίδιο κοινοβούλιο, τότε σε λίγα χρόνια θα αντιμετωπίσουμε την ίδια ακριβώς καταστροφή. Δεν θα αλλάξει τίποτα κι αυτό είναι πιο ζοφερό από το να αλλάξουν τα πάντα και να βαδίσουμε στο άγνωστο.

Εάν δεν συμμετέχουν στη νομοθεσία της Ελλάδας οι ίδιοι οι Έλληνες, δεν θα μάθουν ποτέ να υπακούουν τον νόμο και οι πολιτικοί θα κάνουν ακόμη χειρότερα τα πράγματα, αφού εκείνοι δίνουν το παράδειγμα που ακολουθούν οι υπόλοιποι. Το παρόν πολιτικό καθεστώς είναι φτιαγμένο από τους εχθρούς μας για να μην εξελιχθούμε και να μη δημιουργούμε. Δημιουργώντας μια νέα Πολιτεία πολλοί θα μας πολεμήσουν και πρώτοι απ’ όλους το ίδιο το πολιτικό γίγναισθαι, που προτιμά να οδηγήσει τη χώρα ξανά σε εμφύλιο, παρά να παραδεχθεί ότι έσφαλε, παραπλάνησε, εξαπάτησε, ξεπουλήθηκε, ξεπούλησε κι έκλεψε. Και πάνω από όλα αγωνιά μη χάσει την «καρέκλα».

Πριν φτάσουμε σ’ αυτό το ποθητό μέλλον, πιθανόν να χρειαστεί να περάσουμε ένα ακόμη στάδιο εξέλιξης. Εκείνο της θυσίας, της πειθαρχίας, αλλά αλοίμονο και της τιμωρίας. Ποιος είπε ότι τα μεταβατικά στάδια είναι εύκολα ή σύντομα; Παρόλα αυτά, τώρα ήλθε η ώρα να οραματιστούμε και να δημιουργήσουμε ένα νέο πολιτικό σύστημα. Η «Ελληνική Νομαρχία» γράφτηκε δεκαπέντε χρόνια πριν την μεγάλη του έθνους Επανάσταση με την οποία το Ελληνικό έθνος επανήλθε στο προσκήνιο της Ιστορίας. Και τώρα που τα μάτια είναι ξανά στραμένα πάνω μας, θα ολοκληρώσουμε αυτό που τότε με τον «ξένο δάχτυλο» δεν ολοκληρώθηκε. Θέλουμε μια νέα Πολιτεία και θα την αποκτήσουμε. Επειδή μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε. Γι’ αυτό υπάρχουμε. Για να οδηγούμε τον πλανήτη γη στο ταξίδι του στ’ άστρα.

Νίκη Δαναών